پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

داستان اموزش و پرورش ، داستان شترمرغ شده است. می گوییم بپر ،می گوید شترم. می گوییم ببر،می گوید مرغم. ضعف بودجه در کنار لاقیدی های بوجود امده بواسطه حاکمیت نظام ارزشیابی توصیفی ( همان نظامی که در زمان استقرارش هشدار می دادیم که ارکان هفتگانه شامل رویکردها و اهداف،ساختار و تشکیلات، فراگیر،آموزشگر، محتوا، فناوری آموزشی ، محیط،برای اجرایش آماده نیست و دوستان به بهانه کاهش اضطراب بر دانش آموزان و واقعیت لاپوشی افت تحصیلی ها ،آن را اجرایی کردند) ، عدم انطباق بازار کار با آموزش رسمی و آموزش دانشگاهی ( تشدید کننده جو یاس و کم امیدی در جامعه)، فشارهای اقتصادی منجر به عدم تمایل والدین و فرزندان به تداوم تحصیل رسمی ، جولان بخشی از بدنه آموزش و پرورش در منافع مدارس غیر انتفاعی ، سیاسی بازی و سیاسی کاری در انتخاب وزرای آموزش و پرورش و کم توجهی به صلاحیت ها و شایستگی ها ، ضعف مشهود عملکرد و ضعف بیشتر مکانیزم های نظارتی درون و برون دستگاهی مرتبط با آموزش و پرورش ، سبب شده با آمار وحشتناک بی سوادی مطلق، رجعت به بی سوادی نوسوادان ، ترک تحصیل و جاماندگی منجر به تشدید بی سوادی، ضعف کیفی سطح سواد و آسیب هایی از این جنس، روبرو شویم. آسیب هایی که تخریب پایه امنیت ملی را از دروازه آموزش و پرورش هدف گرفته و در صورت تداوم حرکت با همین فرمان، در کمتر از ده سال ، سیلی سختی بر صورت امنیت ملی نواخته خواهد شد. ما حسب وظیفه حرفه ای، شرعی و تخصصی ، هشدار داده و می دهیم ، اما مسلما گوش شنوای سیاسی ، امنیتی و نظارتی هم نیاز داریم. توصیه می کنیم مداخلات اتاق فکری برون دستگاهی برای این نهاد تدارک دیده شود. آموزش و پرورش مهمتر و حساس تر از ان است که حتی به اموزش و پرورشی های واقعی سپرده شود. سربسته گفتیم و مسلما دلسوزان نظام و فعالان متعهد و متخصص آموزش و پرورش، متوجه عمق دلنگرانی های ما هستند.